Navigatie

En daar kwam de senior van onze groep ineens weer aanwandelen, tegen de tijd dat de koffie klaar was. Wim was geblesseerd en was daarom in zijn zondagse pak. Hij heeft het schippersbeentje, het os naviculare, gebroken. Een middenhandsbeentje dat, aan zijn naam te horen, kennelijk voor de juiste richting zorgt.
Begrijpelijk dat Wim dus afwezig is, want op dit niveau kunnen we richtingloos spel niet gebruiken. We merken het al bij het inlopen en de training. Er waren geen trainsters (Tineke was op de Tefaf, benieuwd of ze nog een onontdekt Van Goghje heeft kunnen scoren). Maar gelukkig zijn we redelijk zelfsturend. Alles komt toch aan bod. Ieder spiertje, ieder peesje krijgt een beurt. Alleen maken we ons er iets makkelijker van af. Laat ik maar zeggen dat we ons sparen voor het partijtje.
Op initiatief van Andre ten B. werd er nog afgewerkt op doel. De afwerkplek was snel gevonden. Daar hebben trimheren geen vaginatie voor nodig. Niet dat de ballen er in jankten maar het was toch een goede aanzet voor een doelpuntrijke wedstrijd. Ik denk dat blauw won met 8-7 en het winnende doelpunt. En er was echte strijd over de punten. Alle valsigheden kwamen uit de kast, zoals een overtreding roepen en dan scoren, maar oranje trapte er niet in. Dat blauw toch aan het langste eind trok kwam door snelle uitbraken en (mag ik het zeggen?) een hele mooie tip-in door mij op een pass van Ed JV.
Aan de oranje kant zorgde het onconventionele spel van Toine en Arjen voor verrassingen, maar het was niet genoeg. Wie de winnende scoorde weet ik niet, Jan of Paul. Of Pieter? 't Maakt niet zo veel uit want aan de tompoes van Andre van den Akker was iedereen winnaar.
Ik maakte het niet mee omdat ik een clinic voor het moutainbiken had. Een training gegeven door een lelijke vent met de dictie van een nijlpaard. Het ging over het gebruik van een GPS over bospaadjes, heuvels en zandverstuivingen. Vroeger hadden we daar een kompas voor. En daarvoor waarschijnlijk alleen maar het schippersbeentje.
Gerrit Geuvers