hoop op beter

Ik ben vegeten het verslag van 27 mei te plaatsen. Daarom alsnog ruim drie weken later. Al was het alleen al voor het collectieve geheugen.
Er stonden 9 man op het veld. Omringd door caravans. Aan de ene kant ambulante gezinnen die grote kermisattracties meeslepen. Ze staan daar voor hun boterham. Hard werk en daarna verveeld in een hokje hangen tickets verkopen. En natuurlijk: in ieder stadje een ander schatje.
Aan de andere kant een een camping met een meer recreatieve inslag. Hoewel het er ook daar serieus aan toe gaat. Een grootse internationale wedstrijd voltrekt zich over de heuvels van de fietscrossers. Maar niet om 9 uur. De eerste caravandeuren zijn open en soms loopt iemand met een koffer op wieltjes trots de opbrengst van de afgelopen nacht aan de medekampeerders te showen.
Aldus de arena voor de trimhockeyers van de zondag 27 mei. Niet alleen hadden we publiek: vanachter de gordijntjes van de camper of caravan, maar ook drie jongetjes hangend op het hek.
Dat stimuleerde ons in hoge mate. Even laten zien dat hockey een heuse inspanning vereist en dat je dat tot op hoge leeftijd kunt spelen. Maar niet met de warmte van eind mei. En eingelijk ook niet als je met 4 tegen 5 speelt. En eigenlijk ook niet als Ed zich steeds vervoegt bij de aanvallende partij. En ook niet als je verliest.
Affijn, het was eigenlijk niets. Gelukkig is er nog koffie en taart. O nee, ook niet. Maar verder was de sfeer als vanouds. Er is altijd wel een reden om iedere week te komen trimmen. De belangrijkste is: volgende week gaat het beter. Dat is, denk ik, het grote geheim van hockeyen voor senioren: de hoop op beter.

Gerrit Geuvers