cake

Een sabbatical was het de afgelopen maanden voor mij. En is het nog steeds, eigenlijk.

Jammer als de rest van de wereld der trimheren gewoon verder draait, dubbele achterstand. Ik was dan ook blij met de cake waarvoor Arjan zaterdagochtend extra vroeg uit zijn bed is gestapt. Na de afgelopen zondag kwam de moraal snel weer terug.

Ed met de rode sokken

Ik ga geen schuldigen aanwijzen ("de kiezer heeft altijd gelijk") maar het was een lastige week geweest. Hartelijk dank als je mij gesteund hebt, dat doet me goed, maar niet goed genoeg om een kans voor open doel in te tikken. Het lag aan de bal. Die grote rode bal was beter geweest. Maar waar is-ie als je 'm nodig hebt.

Het warmlopen wordt steeds summierder. Maar het wordt ook steeds warmer. Deze ochtend was het ook weer lekker warm. Korte broek, korte mouw en korte rondjes. Jan zet zijn onderwijzersbril op en drilt ons om de pionnetjes.

Het partijtje was een 8 tegen 9. Dat kan best op een heel veld. Of toch niet? Het doel werd van achter naar voor en weer naar achter geschoven. Uiteindelijk speelden we dus toch het hele veld. En aan de andere kant ging het doel van links naar rechts en weer terug.

Misschien was dat gesleep met die doelen wel de oorzaak van de vermoeidheid. Les één van een managementtraining: niet schuiven met je doel.

een trotse Arjan legt het geheim
van de banketbakker uit

Deze zondag was al lang aangekondigd als de dag van cake van Arjan. Waarom weet ik niet. Hij is nog lang niet jarig en ook al heel lang niet jarig geweest. Arjan lijkt de enige trimheer te zijn die de eeuwige jeugd aan zijn kont heeft hangen. Hij loopt op iedere bal en is niet van zijn goede humeur te krijgen. Ook niet na een body check of een gelifte stick. Die jeugd kan hem wel degelijk dwarszitten want het bakken van een cake is een klus waarvoor hij een vrije dag moet opnemen. Menig trimheer doet het voordat hij op de fiets stapt en haalt 'm dan na het partijtje dampend uit de oven. En brengt aldus een kakelvers cakeje voor de hongerige meute.

multi-culti trots van Arjan

Iedereen had het verdiend. We spelen tot we er flauw van worden. Vorige week was het winnende doelpunt zo ver weg dat we er maar een eind aan hebben gemaakt. Deze keer stond het volgende team al aan het hek te rammelen. Dames 2 van Ulft zou op het warmgelopen veld een poging wagen een wedstrijd te winnen. Ik geloof niet dat het is gelukt.

Maar tegen die tijd hadden wij de bleke en de bruine cake al lang achter de kiezen. De multiculti-trots van Arjan heeft het niet lang uitgehouden op de tafel op het terras.

Toen het Dichterse smaldeel der trimheren vertrok regende het nog steeds bedankjes voor de traktatie over de blonde lokken van de autoverkoper.

Vlak daarvoor had hij een ander aangewezen om komende zondag een lekkernij te fabriceren. Maar wie het was weet ik niet meer, de cake zat in mijn oren.

Tot komende zondag!

Gerrit Geuvers