tranenveld

Een waterveld. Ik denk niet dat de Trimheren daarop zitten te wachten. Onze wensen zijn veel eenvoudiger en goedkoper. En iedereen heeft er plezier van.

Het afscheid van onze trouwe trainsters en koffie-zetbaas lokte een record aantal trimheren uit de warme veren: 20 mannen en 2 vrouwen, voor de laatste keer voor de groep. En dat hebben we geweten.

40 jaar geseling

Al voor 9 uur rende de toen aanwezige groep de twee rondjes en meteen werd er op de plaats gerekt, gestrekt en gekraakt. Het hoogtepunt was het trappetje (zo heet dat geloof ik) met vier sprints in toenemende lengte en tussendoor op adem komen. Of we Christel en Tineke maar nooit meer wilden vergeten.
De dames hebben al 40 jaar gedaan menig trimmer gegeseld, in ieder geval Tineke, wat wil zeggen dat de jongste van ons toen nog in de luiers zat. De oudste nog actieve trimmer, Wim H, zou toen best hebben kunnen meedoen. Hij was toen 29.

Aus die Ecke herausgekomen

Henk rent naar zijn doka

Het was een zeer feestelijke bijeenkomst opgeluisterd door twee trimveteranen, Arnold, aka HAP, en Bert, die ook vandaag een paar keer verrassend aus die Ecke herauskam. Met z'n allen poseren voor een statief met fototoestel, Henk M is vanmiddag in de doka te vinden. Ook was er taart, veel taart, uitgeserveerd door Paul en waren er cadeautjes: drie kistjes water bij de wijn. Al vanaf de kerst lagen ze op, in afwachting van het moment je-wist-die-zou-komen. Ed heeft zich maandenlang ingehouden om niet stiekem een fles soldaat te maken. Dan zouden de kistjes waarschijnlijk slechts de fles water bevatten en hadden we het beter kunnen schenken aan de commissie voor het waterveld. Nu wordt van Trimheren een duizelingwekkende bijdrage verlangd in de investering. Is er wel eens nagedacht over een wijnveld? Of een bierveld?

Burgemeester

Roel delegeert verdere plichtplegingen aan Ed

En natuurlijk was er een toespraak. Roel kweet zich uitstekend van die taak. Serieus maar niet langdradig, met humor maar niet lollig, een traan maar niet sentimenteel. Met andere woorden: huur deze man in voor uw officiële momentje. Of maak 'm burgemeester.
Alles was er dus, trimmers, veteranen, foto's, gebak, cadeaus, toespraak, maar geen ..... koffie.
Onze koffievoorraad en ons apparaat waren gekaapt door de barcommissie. Kennelijk was er geen koffie meer. Ik weet nog dat het clubhuis te klein was toen wij onze koffiemachine wilden behouden. Ik verwacht dankbaarheid en een paar zakjes koffie.

Elastieken benen

Arnold, Tineke en Christel, genieten van het spel

Dankbaarheid was er niettemin bij Jaap, Christel en Tineke. Verguld als ze waren met de woorden vol weemoed en herinnering en de drank. En ik durf te stellen dat ze ook onder de indruk waren van het vertoonde spel. Een jubileumwedstrijd wil wel eens in een drama eindigen, maar trimheren maken er een fraai potje van. Met de spieren gespannen als een veer golfde het spel heen en weer. Roel was de heerser van het middenveld met klassieke hockeytechniek en Ed toonde wederom zijn kracht met het haakje. Scherpe pass en doelgevaarlijk. Henk M noemt hem Nico (van die elastieken benen).

Bord met cijfers

Over de uitslag ontstond veel discussie. Zelf dacht ik een mooie 3-2 voor oranje, waarbij ik kennelijk een aantal doelpunten was vergeten te tellen. Maar oranje kwam er zelf ook niet uit, "4 of 5? En hadden jullie er niet 3 gemaakt?"
Een scorebord, zou dat niet wat zijn? Geen rocket science. En al helemaal gene waterveld. Gewoon een bord met twee cijfers en wat reclame. Voor de ouder worden trimheer een geweldige steun onder de hersenpan.
Een scorebord dus. En koffie.

Gerrit Geuvers