Op zondag spelen mannen de frustraties van de afgelopen week eruit. Dat zie je bij competitiewedstrijden van veteranen, Maar ook trimheren zullen op die manier op het veld staan. Maar wat erger is: ze bouwen ook frustraties op voor de komende week.
Als schrijver heb ik daar geen last van. Als ik een opgelegde kans mis vertel ik dat gewoon niet thuis en schrijf ik de nieuwsbrief voor een klant wat venijniger of hooguit gooi ik de deur dicht voor de collectant. Ik heb het me nooit gerealiseerd maar zondagochtend spelen we geregeld met het leven van vele mensen.
Afgelopen zondag stonden we met 13 man in de gevarenzone. Om de risico's te verkleinen (of juist op te zoeken?) warmen we eerst op met twee rondjes om het veld. Daarna loopoefeningen met Jan en strek- en rukoefeningen met mij.
In die fase is al het gevaar van overbelasting aanwezig. We willen niet voor elkaar onder doen en rekken de liezen uit tot split en rekken de buikspieren op tot we een eight-pack hebben.
En dan moet het ergste nog komen: het partijtje. De kans dat er een oneven aantal is, dus ongelijke teams, is 50%. Maar ook als er een gelijk aantal is blijkt na wikken en wegen door de oogharen er een ongelijke strijd aanstaande. Gevolg: ongeveer de helft begint al getergd en loopt gerede kans op blessures, bij zichzelf of bij de ander.
Jan kon ogenschijnlijk niets gebeuren. Hij was de untouchable van de dag. Hij heeft weer een baan in remarketing bij Dago en leefde de hele dag op de wolken. Hij had via de groepsapp een traktatie beloofd en dat lokte zelfs geblesseerde Henk naar de koffie. Maar anderzijds: maandag moest hij beginnen als remarketeer, wat nou als hij een bal op zijn knar zou krijgen?
Henk die overigens een veelbelovend en spectaculair filmpje om zeep hielp. Met een doelpunt van Bert en een spectaculaire maar ijdele poging van mij. Helaas, de beelden liggen ergens tussen de foto's van Srebrenica en het bewijs van overschrijving aan Cees H.
Oranje tegen blauw liep toch redelijk gelijk op. Het overtal aan blauwen scoorde meer maar oranje was geenszins uit het veld geslagen. Daar moest dan wel een dosis kracht bij gebruikt worden. Een flinke knal (was het een push?) op doel van Selwyn sprong via de stick van Frodo omhoog tegen zijn pols. Dat zag er akelig uit. Maar na een klein oponthoud speelden we gewoon verder met een vrije bal voor oranje, het was immers shoot (en spelbederf).
En daar gingen we met z'n allen dus de fout in.
We gingen de fout in, maar gelukkig zonder gevolgen (voor zover we weten). Frodo is vrijdag (vandaag) gewoon in een vliegtuig gestapt en brengt reizigers in zijn zilveren vogel naar de andere kant van de wereld. (Niet cynisch maar als opvolger voor Peter Sellers het filmpje over "de deur", leerzaam en grappig). Maar laten we voorzichtig zijn.
We moeten hem meer prijzen. "Goeie bal, Frodo". En niet opjagen: "Kijk eerst even rustig rond voor je de bal speelt."
En als we toch bezig zijn, misschien is het ook wel goed om met anderen een beetje voorzichtig om te gaan (wat dat betreft: sorry Henk, trek het je niet aan). Voor je het weet sta je voor een dichte deur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten