Droom

Al snel na 9 uur verdreven 15 man en een vrouw de mist die nog over Doetinchem hing, met fris en geïnspireerd hockeyspel. Aangemoedigd door dagjesmensen en jongetjes met veel te grote helmen, schaafden we flink aan onze conditie en techniek. Wat is het toch dankbaar om voor een groot publiek te spelen.
Het oefenpartijtje werd dan ook een doelpuntenfestijn omdat Henk en André elkaar de bal steeds weer toespeelden. Toen ook Pieter en Hans dat trucje uithaalden greep Christel in. Je mag maar één keer van achteren, dan moet je weer een ander doel kiezen. En zo hoereerden we er op los, totdat Christel de doeltjes verloste uit hun lijden.
Het partijtje oranje tegen blauw, met doeltjes op de 23 meter-lijn, was vanaf het begin al sterk in het voordeel van blauw. Te meer omdat zij de scherpste ogen hadden waarme zij konden waarnemen dat van buiten de cirkel was geslagen, waar helemaal geen cirkel te vinden was. Ja, ruim achter het doel, natuurlijk. Maar van achteren mochten we niet meer komen.
Hans had weer het grootste woord maar dat werd hem ontnomen door een splijtende pass van Marcel daarmee Arnold in staat te stellen een wonderschone tip-in te maken.
Daarmee is wel het meest bijzondere wapenfeit van oranje verteld. Blauw dicteerde het spel, met zelfs een Bergkampachtige actie die helaas mislukte. Maar zo had ik ook een fraaie vrije bal, a la Roberto Carlos, die mislukte. Maar dromen van een mooi moment mag altijd, ook als trimheer. Dat bewees Hans in het clubhuis waar hij verteld van een droom over skien. Inderdaad opwindend.
Bob had een paar dozen met soesjes bezorgd. Die gingen er in als god's woord in een ouderling. Gelijk god's woord op zondag vlogen ze door de lucht. Marcel ving de laatste.
Volgende week gaan we met velen op stap. Bestemming is nog onbekend, maar dat het leuk wordt staat als een paal boven water.