boys are back in town

Het verslag van een schoolreisje begint vaak met de lange busreis. Daar begint dit verslag niet mee. We zaten immer niet in een bus. Maar Vorden is in deze tijden van recessie wel een erg lange trip en vergt het uiterste van de navigator. De recessie, ja. Want om de recessie te bestrijden heeft de provincie een aantal wegaanpassingen naar voren gehaald. Dat betekent dus dat alle zo'n beetje in een keer zijn open gebroken en je dus moet slalommen langs mogelijke einddoelen van ons schoolreisje.
In de auto van Tineke werd volop geraden. In Kranenburg, bij het museum voor heiligenbeelden, dachten wij een beeldestorm te mogen uitvoeren, maar het werd een stukje verdop FreeWheel. Aldaar werden wij welkom geheten door Thin Lizzy. Ze leidde ons in in de wondere wereld van fiets en step. Zonder al te veel plichtplegingen bestegen we het stalen ros, dat vooral uit een wiel bestond. Anderen, slimmer, namen een steps-step. Hierop moest zonder hip fitnesspakje gestepst worden. Uiteindelijk, na een half uur door het platteland kwamen we aan bij de kano's.
Een groep uit Haarlem kwam opgetogen uit het water, maar we mochten niet overnemen. Het wachten was op een mega-kano, waar we alle dertien in konden plaatsnemen. Waarom deze boot te laat was merkten wij ook snel genoeg. Of de vaart was te smal of onze roeikwaliteiten waren onvoldoende. Waarschijnlijk beide. Ook hadden we te weinig oor voor de uitleg van Lizzy, hoe hard Christel ook probeerde ons enig fatsoen bij te brengen.
Het kwam er op neer dat als je een half uur heen vaart, je ook een half uur moet terug terugvaren. Maar we wilden graag weten hoe dat met een kwartier zat of 25 minuten.
Wat zich onderweg afspeelde kan alleen maar door foto's en film van Ed worden weergegeven. Jammerlijk hulpgeroep, een halfblote buitenboordmoter (Frank), voor peddels vluchtende eenden en een dooie sierkip. Te veel om op te noemen.
De terugweg ging voorpoedig. Whiskey (in the jar) en andere sterk spul deden hun werk. Na een half uurtje waren de jongesn weer terug. Daar wachtte ons een feestmaal bestaande uit vlees, vlees en vlees. Maar allemaal halal. De jongens lieten het zich goed smaken.
Het afrekenen moest iedereen apart doen, maar na de derde werd het velen te veel. Als jongens bestormden ze de kassa om het geld, dat brandde in de zakken, te laten rollen.
Na een paar waargebeurde verhalen uit de oude doos, maar ook een nieuwe (neger die zijn middenvinger kwijt was), was het tijd voor de terugreis.
Er moest worden geblazen bij oom agent. Het duurde nogal lang, wat ons deed vermoeden dat er ook stiekem werd gezogen. Maar we mochten weer verder, dank aan Tineke en Chistel. Maar dan ben je er nog niet. De wegopbrekening brak ons aardig op. Via Halle-Nijman kwamen de jongens eindelijk weer in de stad. Er is een liedje van gemaakt, door Lizzy.
http://www.youtube.com/watch?v=HGUkWGSI6rY&feature=related