analyse

Er is reuring in Den Haag en 't is al dinsdagavond, of eigenlijk woensdagochtend als ik eindelijk het verslag schrijf. Al die tijd heb ik de wedstrijd opnieuw geanlyseerd in mijn hoofd. Wat ging er nou mis. Waarom legde blauw er nou zes in het mandje en oranje maar drie?
Het begon zo goed, nadat blauw onder meer door Ed naar 2-0 liep was een ongelooflijk blitse actie van Bert genoeg om "de" moraal bij oranje weer terug te brengen. Maar zelfs een effectieve achtervolging van Bert op Ed was niet genoeg om het gaat te dichten. Op de andere vleugel was het jachtluipaard Arjen genadeloos. Als hij zijn hoofd in de nek gooide liet Roel het hoofd in de schoot rusten.
Maar wat was het nou precies? Wat maakte nou het verschil? Ik denk dat we meer moeten analyseren?
En afspraken maken. Over gebak of koeken, bijvoorbeeld. Dit keer was het een dubbel feest. Jaap had een taartje meegenomen van de Albert Heijn. En Arnold had een HAPklare appelkruimeltaart onder de arm. 't Was heerlijk en van harte welkom. Want een verliezend team heeft altijd veel te stillen. En het winnende team kan wel een heel paard half aan.
Volgende keer is Wim Hommerson aan de beurt. Heeft-ie vorige keer gezegd. Hij was er nu niet, maar ik vergeet dit niet.
Terug naar het probleem van ons spel. Misschien moeten we in plaats van Gerrit-op-de-brommer Ferry Mingele of Dominique van der Heiden langs de lijn hebben. Zij kunnen zelfs aan temparatuur van de kroketten zien hoe het in de kamer achter een dichte deur er aan toe gaat. Ferry mag heeft dan het voordeel dat-ie bij de plaspauze mag komen staan. Dat zijn in die kringen de momenten dat een kabinet-in-wording wel of niet breekt. Bij ons was het doelpunt van Ed het breekpunt. Maar waarom?

Gerrit Geuvers