"Oorlog is diplomatie met andere middelen" zei von Clausewitz, begin 19e eeuw. En nog steeds is het een waarheid als een Lynx. Krijgen we die Khadaffi niet tijdens een kopje thee in z'n woestijntent op de knieën dan moet het maar met napalm over het hele land. Hij heeft er om gevraagd.
En de tegenstander, spelende met 7 man, had nauwelijks wapens om zich te weer te stellen. Ja een paar hockesticks, maar niet het loopvermogen en de sluwheid. Daardoor liet Bob zich flink beetnemen bij de achterlijn. En was het winnende doelpunt, hoe afkeurenwaardig ook een feit. Tegen die tijd was de oorlog al een feit. Wanneer het begint weet niemand precies te vertellen. Ergens ging ik over een uitgestoken been. Maar was het opzet of een ongeluk. In ieder geval bloedt het nog steeds, as i speak. Dus de oorlog is nog niet eens afgelopen. Over herstelbetalingen hebben we het dan ook nog niet gehad.
Het begon allemaal veelbelovend. De kleine generaal Pieterse leidde ons gezamenlijk in de tocht over het veld. Deze veldtocht kreeg een vervolg in een frisse oefening waar de kleine Napoleon zijn didactische vaardigheden ook tentoonspreidde. Maar de kiem van de strijd was al gelegd. Wie stond aan het hek?
In ieder geval maakte het achttal de meeste doelpunten. Altijd nog beperkt tot drie. Ed was een van de gelukkigen weet ik en Jan volgens mij ook. Nou gefeliciteerd hoor. Dat het oorlogstribunaal maar recht moge spreken.
Want ondertussen zijn de kansen gekeerd. Een paar kleine mannetjes met erg lange armen (sarkozy en obama) hebben zich in de strijd gemengd en nu zal alles wel goed komen. Maar dan is er nog geen winnaar. Omdat er weer een andere verliezer is.
Terug naar de diplomatie en het kopje koffie na afloop. Dat Christel maar snel weer de onberispelijke fluit ter hand moge nemen en ons in goede banen naar de overwinning moge fluiten.
Gerrit Geuvers
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten