Een schrale opkomst dit keer. Een elftal was op komen draven. Beetje sneu leek het voor de willekeurige voorbijganger. Alsof de tegenstander niet komt opdagen met een droef gezicht maar een beetje tegen elkaar spelen. Droeve gezichten waren er volop vanwege de afstraffing na het partijtje. Alleen dat van Arjen zal deze moederdag blijvend in de lachstand staan. Hij maakte er tien, naar eigen zeggen. Wij waren de tel al kwijt. We heel diep in de DHC-archieven om een dergelijk prestatie aan te treffen. Dat doe ik dus ook niet want het is veel te mooi weer.
En dat mooie weer maakte het voor ons allemaal weer dragelijk. Ook voor mij toen een glaszuiver doelpunt werd afgekeurd door Bob die z'n fout op die manier dacht recht te breien. Maar ik moet zeggen dat mijn ogen de laatste tijd een beetje minder scherp focussen. Een bril zal binnenkort tot de uitrusting gaan behoren bij het lezen, ook bij het lezen van de wedstrijd. Vanaf mijn grote teen is de aftakeling overigens al begonnen. Ook daar wist Bob mij te raken. Gevoelige plekken genoeg bij mij. Voor je 't weet is het al weer gebeurd met het leven. 't Kan snel gaan, zoals Hans tijdens de wedstrijd zei. Maar dat ging over de stand.
Want ineens werd het winnende doelpunt gespeeld. En die nam Hans en passant voor z'n rekening. Iedereen blij. Maar ook snel verdwenen.
Zo'n moederdag is een mannenverjager van de eerste orde. Jaap had vier kannen koffie voor acht mannen. Gelukkig was Christel er ook om mee te slobberen en voor verhalen uit de oude doos.
Want historie genoeg bij de trimheren. Hevige ruzies, drankgelag, elfjes, moord(spel), maar ook veel soepelheid. Want ondanks de sluipende aftakeling (Jaap doet aan memorie) blijven de lichamen lenig. En dit keer zelfs met de juiste latijnse namen door instructeur Bob (weer hij). Volgende week gaan we ze herhalen, training voor de hersens. Beter dan memory.
Gerrit Geuvers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten