Hans hangt de boor aan de wilgen. Na 35 jaar is het welletjes geweest. Hij heeft zijn gezellige zaakje verpatst aan een boor- en vulfabriek. Zo is het meer trimmers vergaan de afgelopen tijd. Henk E. is vrij en ook Wim doodt z'n tijd met zinloos gepruts. Die zondagochtendjes wordt voor steeds meer mannen een uitlaatklep van ongeëvenaard belang.
Bij mannen, zeker op deze leeftijd, spreek je dan over de laatste druppel. Voor Hans was dat een bijspijkercursus maar bovenal een voorportaal. Klanten met tandpijn en een grote boodschap moeten in al rust zich kunnen voorbereiden op de behandeling. En niet slechts gescheiden door één deurtje. En de tandarts moet zijn mondkapje niet ook als stankfilter hoeven te gebruiken.
Afijn klein leed met grote gevolgen, veroorzaakt door regels die ons aller leven aangenaam moeten maken. Want de overlast van die poepende wachtenden bij de tandarts is de afgelopen jaren hand over hand toegenomen. Gelukkig doet de overheid daar wat aan.
Maar het kost Hans zijn praktijk. En al die mensen die zich graag door zijn boor lieten openen en zich met zijn amalgaan lieten vullen.
Ik ben bang dat wij vanaf komend weekend aan de beurt zijn.
Zeker geen alledaags verhaal. Maar deze hockey-ochtend was sowieso niet standaard.
We speelden onder het aanzwellende geluid van de jaarlijkse nationele wedstrijd van de IJsselcrossers in Doetinchem. En wat belangrijker was voor het wedstrijdverloop, de toenemende aandacht van kampeerders. Naast ons veld was een camping gemaakt voor een aantal fietscrossers. En tijdens ons partijtje waagde een enkeling (krulspelden, duster, toiletrol onder de arm) zich achter het achter het doel van Frank. Het bracht de keeper zo van slag dat-ie de bal over de lijn liet hobbelen. Het was het kantelmoment in de strijd. Blauw kwam er toch al niet aan, maar sinds deze actie bleek zelfs stug verzet niet meer mogelijk.
Een walkover voor oranje. Zelfs toen Jan het oranje-team verliet pakte blauw niet het initiatief en liet zich het winnende doelpunt ontnemen. Een fraaie break van blauw was de winner van de ochtend.
Toen mochten we ons een weg banen door de picknick van de grote fietscrossfamilie om de koffie te bereiken. Daar zaten al vrienden van Veteranen A. En twee kleine fans, die zich inspeelden met een spelletje memory. Meewarig keken we naar deze kleine knurftjes. Nog een hele carierre voor zich van voorportalen, regels te maken en na te leven, bijspijkercursussen en glorieus wedstrijden winnen.
Gerrit Geuvers
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten