Postzak

Het waren ondertussen al drie postzakken bij mij thuis. En nu pas ontslagen. Zo voelde het in ieder geval toen ik het bericht las van Bert Kruijff. Hij houdt ons aardig op de hoogte, ik laat jullie zo maar in de steek. Donderdagavond en nog geen syllabe op de blog. Ontslag op digitale voet.
En er was zo veel te vertellen. Na wederom een strafexpeditie van Bob met een verrassende zigzagloop over het veld, was het partijtje een ongelijke strijd: 8 tegen 7. Volgens Ed JV waren er erg veel mooie aanvallen te zien. En moest ik dat toch vooral vermelden. Bij deze: Ed vond dat er mooie aanvallen waren. Er werd in ieder geval goed gescoord, maar echt loskomen deed het het 8-tal niet (3-0). Piet bracht de hesjes zelfs weer helemaal terug (3-2).
En zoals dat zo mooi heet: "op zijn hoogtepunt werd hij tot hogere machten geroepen". Een gevoel dat ook DSK rond die tijd moet hebben gehad. Zijn hoogtepunt is ondertussen uit de vloerbedekking van het hotel geschraapt en verdwenen in kweekschaaltjes van de NYPD. Het hoogtepunt van Piet blijft voor altijd in deze blog zichtbaar. De hogere macht van DSK is de rechter, die van Piet zijn de meiden van Dames 2. Goede keus.
Gevolg was een transfer van Frodo naar de hesjes. De wedstrijd kantelde gewoon door en blauw had geen voet meer aan de grond. En wat erger is: geen bal meer in het doel. En to make matters worse: geen vloeiende aanval meer gezien.
Blauw scoorde daarentegen wel. Het winnende doelpunt, hoewel hij niet telde. Waarom weet ik niet meer. Maar daar heb ik wel vaker last van. Ik beken. Maar waarom? Een duinbrand, een postzak, een hotelmeisje. Ik weet het niet meer. Een doelpunt?
Het belangrijkste is dat het tijd voor koffie en een goed gesprek is. De voorbereiding op een belangrijke middag, toen we allemaal Twente nog de meeste kans gaven. Maar nu kan ik me niet anders voorstellen dan dat Ajaks wel kampioen moest worden. Meningen veranderen net zo snel als de situatie. Laat die postzakken ook maar staan.

Gerrit Geuvers