Christel is weer terug en dat zullen we weten ook. Het inlopen vanochtend was adembenemend, maar dat kan ook aan de koude lucht hebben gelegen. Als een stelletje pseudo-Pelleboeren stonden we de weersomstandigheden door te nemen waarbij het begrip gevoelstemperatuur niet werd geschuwd.
Toch kan de kou een effect hebben gehad. Het was soms muisstil. De 14 man werkten de oefeningen onder hoge concentratie af. En dan weer hardlopen. De longen werden flink schoongespoeld.
De oefening ging om het in de dekking aannemen van de bal om vervolgens weg te draaien bij de tegenstander. En daarna afwerken met een jankend schot in het kruis.
Dat gezegd hebbende kom ik op het mannelijk ongemak. Iedereen heeft zo zijn kwaaltjes. Blessures opgelopen op momenten dat je eigenlijk hoort te slapen of gewoon in het verre buitenland. Maar ook een schot op hak of grote teen, dus gewoon tijdens het spel. Allemaal pijnlijk. En, ook niet mis, Jan die 5 kilo kwijt is. Hij heeft met Sonja aan zijn cupmaat heeft gewerkt. Met zijn tieten is ook de energie uit het spel verloren gegaan. En tijdens de koffie zat hij er lenig bij, maar zijn hele overtollige zaak hing op tafel. Ik zou zeggen: Sonja, geef Jan zijn PIP weer terug.
De praatjes tijdens de koffie waren weer groot. Moppen van onze rasveterllers Frank en Hans deed ons schuddebuiken. En Daan, veteraan die een beetje scherp wil blijven in de winter, had het winnende doelpunt gescoord voor oranje (terwijl blauw overigens souverein stond te spelen). Die eer gaf Daan een aura van onaantastbaarheid. Zo kon hij geruime tijd breeduit debiteren dat hij een tennisser had zien winnen bij de Australian Open die in de jaren 70 hoogtij vierde. Ook had Daan bij trimheer Wim een persoon in gedachten die wij ons al helemaal niet meer herinneren. Onze Wim is Hommerson, de senior van de zondagochtend. Hij werd genoemd omdat we een nieuwe junior hebben, Paul. Onze noviet is nog wat onwennig aan de bal maar zijn enthousiasme is hartverwarmend. En gelukkig wist Hans met een goedgekozen advies het projectiel in de goede richting te sturen.
Ondergetekende had nog een hartverscheurend verhaal over een nare ziekte, waar veel geld voor moet worden bij elkaar gefietst. De website om tot een gulle gift over te gaan: http://duchenneheroes.nl/FormSelectSponsorType.aspx?PageId=5&selected=T55
Maar ondertussen was er bij de koffie wederom geen taart. En ook op dat vlak greep de trainster in. Er is een schema: volgende week Gérard, daarna Daan, daarna Paul.
En tenslotte zijn de regels over de presentie aangescherpt: om 9.00 uur beginnen we. Als je niet op tijd bent moet je een briefje halen. En bij recidive beslist de groep waar je het beste mee geholpen bent: methode Sonja, methode Frank of gewoon trakteren. Dus wees gewaarschuwd. Tucht heerst, de harde vrouwenhand is terug.
Gerrit Geuvers
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten