Döner

Een uur lang vreesden we dat we bij de koffie geen taart zouden hebben. Voor de 3e keer had Pieter Jan een versnapering toegezegd. En weer leek die aan onze neuzen voorbij te gaan want de man was niet op het veld verschenen.

Wel deden veertien man en een vrouw de oefeningen van Tineke. De vrouw was gewoon Christel, maar dit keer als mede-trimmer. Haar verjaardag had er aardig ingehakt dus moesten er wat pondjes worden losgetrild. De mannen hadden daar geen oog voor en vreesden steeds meer het gebak bij de koffie.

Dit is geen Döner, maar Arretje Nof

De mannen gingen daarna inslaan met de laaghangende zon onder de wenkbrauwen of op de billen. Hoog en hard, met de backhand of een lage schuiver. En als klapper een rondje lopen en onderwijl elkaar het balletje toespelen. Geinig.
Maar nog steeds was van Pieter Jan geen spoor te bekennen. Dat hij zo met een afspraak om zou gaan wilde er bij ons niet in. Dat in tegenstelling tot een stukje gebak.

Het partijtje voltrok zich in redelijk evenwicht. Opmerkelijk was het vele balverlies. Slechte passes en slecht aannemen. Of helemaal niet. Daardoor golfde het spel en raakte menigeen met de tong de punt van de schoenen. Blauw maakte indruk maar beschikte niet over een snelle uitval. André vd A scoorde de winnende treffer.


PJ werkt netjes. Een scheutje rum erbij

Op naar de koffie. De trek in een lekker stuk gebak was zo groot dat we ons vermaakten met het nieuws over broodjes poep (Döner Kebab). Maar wie schetste onze verbazing toen we, binnen aangekomen, oog in oog stonden met Pieter Jan. In burgerkleding en met een baksel in zijn handen. Terwijl wij ons deze eerste zondag van de wintertijd koesterden in de zon stond hij in de keuken (zie foto) om Arretje Nof te maken. Erg smakelijk. Er werd uit volle borst gezongen voor PJ, die bekende niet eens jarig te zijn geweest. Maar nu wel, bij vocale acclamatie, opgenomen bij de Trimheren.
Volgende week is Arjen van Beek aan de taartbeurt. Op tijd beginnen, zou ik zeggen.

Gerrit Geuvers