Spannende momenten

De hele week baadden we ons in de voorjaarszon, gingen we met zonder jas naar het werk en deden we voorspellingen wanneer het rokjesdag zou zijn. De lente straalt de trimmer tegemoet. En uitgerekend bij het openslaan van de gordijnen op zondagochtend straalt een sneeuwdekje in onze ogen.

Jan mailde snel dat hij niet zou komen. En daarom was er geen bal. Dus of we onze eigen bal wilden meenemen. Maar eigenlijk was er al helemaal geen bal aan. Of dacht jij van wel? Daarom een kort verslag van een tocht naar het hockeyveld.

de inspectieronde

Als het sneeuwt heb je zelden de wind mee. En als je die al mee hebt zijn de handen al zo koud dat je er geen weet meer van hebt. Gelukkig was het oordeelvormend vermogen onaangetast. Na een korte inspectieronde op het LKG-veld kwam ik steeds hoger op mijn hoeven door de plakkende sneeuw. Om te spelen zouden we uitschuifbare sticks moeten hebben om de afstand te overbruggen.

Op het gras lag overigens weinig sneeuw en op de stenen al helemaal niets. Maar bij een spelletje op een dergelijke ondergrond zouden onze kwaliteiten niet uit de verf komen. Afgelasting was dus terecht.

Maar toen ik op mijn fiets stapte zag ik vanuit een ooghoek nog mogelijkheden.

er kon gespeeld worden

En ja, we hadden te vroeg gejuicht: in een uithoek van ons zondagse domein was toch hockey mogelijk. Zoals uit de foto blijkt genoeg plek voor technische oefeningen en spannende scrimmages voor het doel.

Maar ja, ik was alleen.

Volgende week allemaal weer aanwezig, voor spannende momenten.