Troost bij de storm

Ik schrijf dit verslag op donderdag, dat is ruim na weer een enerverend partijtje hockey. De emoties zijn weer gaan liggen als stof na een verbouwing. Maar was er wel stof? Of was het storm in een glas water?

Storm over een waterveld

Onze bijdragen voor koffie, door Ed altijd netjes in de koffertje verzameld, zit niet in de baropbrengsten van de club. Alarm bij de kascontrolecommissie, waar Frodo dit jaar inzit. Waar is het geld gebleven? Toch in Hongkongs vastgoed? Of overgemaakt aan giro 555? Nee, natuurlijk niet, storm in een glas water. Maar waar is het dan gebleven? Een aanbetaling voor het waterveld misschien wel

Troost waait weg

De inwoners van het Filipijnse stad Tacloban hebben wel wat anders te doen. Ze herkennen hun eigen stad niet meer. Alles van waarde is weg. En ze kunnen ook niet eens starten met een schone lei, want er ligt nog van alles in de weg. Voorlopig zullen er vooral hoogwaardigheidsbekleders over de puinhopen wandelen met serieuze gezichten, hier en daar een hand op de schouder leggend. En een welgekozen woord van troost dat achter de storm aan wegwaait. 

Een meteoriet intippen

Hans zegent de traktatie

Troostende woorden die wel aankwamen waren zondag voor oranje. Want na een spannend partijtje waarbij de stand maar niet van de gelijke stand afkwam trok blauw aan het langste eind. Dat was natuurlijk terecht, maar oranje had genoeg kansen om het te beslissen. Ed miste een plotse kans bij de tweede paal en er schoten nog meer meteorieten voorbij het doel die vroegen om een tip-in.

Rogier had zijn dag niet, maar dat werd door Adrie ruimschoots gecompenseerd. Alleen voor de andere partij. Overigens scoorde Ed nog wel na een mooie rush, maar dat botste niet aan tegen het scorend vermogen van blauw.

Een wave overspoelt trimheren

Frodo met een doos vol troost

Troost was er na afloop in de vorm van niet één maar twee (2) traktaties. Frodo - captain Oveur - Jansen was jarig geweest en Frank had de vereiste goodwill gekocht via een flinke krentenwegge. De overdaad deed Hans Pieterse naar de microfoon grijpen en de verwachting uitspreken dat een goede traditie in ere is hersteld. Om vervolgens de wave in te zetten. Hear hear!

De taart van Frodo was overigens op Franks traktatie afgestemd. Slim en ook terecht, want na zo'n inspannend potje krijgen we zoveel zoetigheid niet weg. Let wel, het had gewaaid, geen storm. Laat staan een cycloon.

En het was natuurlijk maar een troost, geen maaltijd. Gelukkig zijn wij geen Filipijnen.