Visie uit holle vaten

Het bericht dat Camiel Eurlings het veld moest ruimen bij KLM was het nieuws van afgelopen week. Het nieuws klonk zo hard dat ik zeker wist dat we met een hol vat te maken te hadden. Praatjes genoeg maar als het erop aankwam was Camiel niet thuis. Of juist wel.
Camiel deed het met de Franse slag. En KLM had ondertussen genoeg Franse slagen gehad.

Hoofd koel

de verlichting ging net aan

Het ander nieuws was dat deze zondag de overgang van zomer naar herfst markeerde. In de dagen van Camiel werd zenuwachtig geanticipeerd op hoge temperaturen, de van-dam-tot-dam-loop trof voorzorgsmaatregelen en ziekenhuizen toverden de ebola-ruimtes om voor oververhitte en uitgedroogde bejaarden.
Trimheren hielden het hoofd koel en brachten wederom 17 man op het (grote) veld. het lijkt of we steeds vroeger komen. Een indicatie is Piet die al voor 9.00 uur aanwezig is. Tegen de tijd dat de verlichting aanging waren we al warm voor een opwindend partijtje.

Klassiek Duitse Schwalbe

troost en teleurstelling

Piets matineuze optreden bevalt hem goed. Hij krijgt wat van de fameuze 0-de helft mee en hij scoorde de eerste drie doelpunten voor blauw. Oranje had toen, ondanks het ondertal, de overhand gehad maar verzuimde te scoren. Blauw bouwde rustig verder aan de voorsprong maar de warmte eiste haar tol. In de verdediging ontstonden gaatjes en oranje kwam terug in de wedstrijd. Geholpen door een paar dwalingen van scheidsrechterlijke aard.
Die werden na de wedstrijd weer gladgestreken (iedere hoge bal, hoger dan de scheenbeschermer, wordt afgefloten). En fysiek spel is ook niet meer toegestaan, zeker niet tegen Marcel, omdat hij een zo klassiek Duitse Schwalbe in huis heeft dat de anderen moeten vrezen voor een hartstilstand.

de Kuchen is op, de mannen weg

Na afloop was er gebak ter ere van 50 jaar Diederik. In Duitsland doen ze niet aan Abraham en al helemaal niet bovenop de berg, dus hij had er een broodnuchtere partij opzitten.
De taartpunten waren niet besteed aan een groot deel van de Dichterse trimmers, die van hun vrouwen samen door het tunneltje moeten fietsen. Arjen moest eerder weg omdat zijn dochter 18 was geworden. Een slappe smoes, hij had zich 18 jaar kunnen voorbereiden, maar, visieloos als we nu zijn (zie illustraties hieronder), kwam het toch nog onverwacht.

Holle vaten

Niet verwacht en toch gekregen. Het ontslag van Camiel. Was hij nou net zo langs in dienst als Jacques Justus bij DHC? Nee langer, want Jacques was helemaal niet in dienst. En hem paste de Franse slag niet, daarom heeft hij ooit zijn naam veranderd in Jack. Dat klinkt stoerder, net als de bevrijders van ons land, hoewel die vlak voor de Rijn strandden. Dat zou Jack niet zijn overkomen. Hij zou het laten zien. First we take Hattem, then we take Doetinchem. Of zoals hij dat zelf zegt: when the going gets though the tough get going. Maar toen het echt "tough" werd liet hij zijn neus niet zien. Wel liet hij op de ALV van een paar weken geleden een brief deponeren die ik jullie niet wil onthouden. De brief werd niet voorgelezen maar was volgens de voorzitter geen aanleiding om het dilemma met het erelid verder uit te diepen. De brief leest als een hol vat. Lees het en kom tot de conclusie dat we een unieke kans op visie en daadkracht hebben laten lopen. Hij is de Sjaak.