We hadden onszelf weer laten degraderen naar het kleine
veld. De opkomst zondag was net te klein om het LKG-veld warm te spelen voor de
grote jongens. Maar gelachen dat we hebben!
Bert Vrij
 |
| het begon met lachen ... |
Het was een enerverend partijtje, dat overigens nooit de
indruk te wekken gelijkwaardig te zijn. Oranje was de onderliggende partij en
onderstreepte dat door te verliezen, in uitslag en “het winnende doelpunt”.
Bert Vrij was de man van de zoete wraak. Achterin veegde
hij redelijk veel weg maar toen hij ten aanval trok was hilariteit en hoon zijn
deel. Totdat hij de winnende scoorde.
Geen rokers
Een klein volgepakt veld en was geen garantie voor een
rustig ochtendje. Al snel waren we buiten adem. Geen rokers in de gelederen en
toch na een kwartier al de tong op de schoenen. Hoe komt dat?
Het was de openingswedstrijd van de wintertijd. Dan is negen
uur ineens een tijdstip dat een trimheer, in zomertijd, al flink wat lakens
heeft uitgedeeld, thuis of op de zaak. Maar nu staat-ie nog droog, Het kleine
veld is zelfs nog te groot. Niet met de deuren slaan of de ruiten te laten
trillen van een welgeplaatste vloek.
Jij-bakkend
Daar renden we dus, roepend, mopperend, jij-bakkend, tierend
en vloekend. Een zondag onwaardig.
Wie ook veel tekst had was Arjen. Ik dacht dat hij de
afgelopen week te veel met open dak had gereden en zijn stemvolume nog niet had
bijgesteld, maar hij was jarig. Nog geen vijftig maar wel een grote mond, met
name naar zijn eigen verdedigers. Op passende wijze werd hij uitgenodigd zelf
in de achterste gelederen post te vatten. Arjen had er al drie gemaakt dus
meende hij dat de zon zelfs dóór zijn korte broek naar buiten scheen en nam hij
de verdedigende handschoen op. Daar verdampte zijn krediet snel. Zijn praatjes
bleven gelukkig, want eigenlijk was het wel leuk.
Marmeren glimlach
 |
| ... en het eindigde met de zon |
En van Arjen konden we natuurlijk vandaag iets meer hebben,
hij had immers taart bij zich. Dus om een extra stukje te bemachtigen was
glimlach na een opmerking een tactische meesterzet.
Zo zat ik dus met drie punten appelgebak en een in marmer gebeitelde
glimlach aan de koffie.
Rokende veteranen
Buiten stonden de veteranen zich op te warmen voor een echte
wedstrijd na hun promotie. Vast geen gevloek en geschreeuw, want er liepen ook
twee grote scheidsen rond. De grote jongens staken uit voorzorg de ene na de
andere sigaret op Waarschijnlijk om te voorkomen dat ze adem over zouden hebben
voor een scheldkanonnade. Want ook voor hun was het de opening van het
winterseizoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten