De groepsapp had z'n werk weer goed gedaan. Een 10. Maar gezien het weer (en Eerste Paasdag) eigenlijk had het natuurlijk zeker 16 moeten zijn of 18. Waar zijn al die trimheren in ruste?
David en Goliath
Na afloop liepen we de ziekenboeg of overwinteraars nog even door. Als jullie afwezigen dit lezen: meelij is jullie deel. Want er was wederom veel te beleven. Als jonge honden, dus niet de dinsdagochtend-roedel, raasden we over het veld. Doelpunten als rijpe appelen, oranje iets meer dan blauw, maar dat kwam door de jeugdige inbreng van Job. Hij had zijn zoon David meegenomen die (hoewel hij verdediger is) ons als aanvaller helemaal zoek speelde. Hij kon dat doen omdat hij met Goliath in een team speelde. Dus nam oranje snel afstand. Ondanks de aanwijzingen van Selwyn, die zijn rugblessure spelenderwijs hoopte te genezen. Hij had naast een paar geniale passes meer weg van een verkeersregelaar. Hopelijk is zijn rug weer herstelt als zondag het veld vol staat.
Almere
Dan zal Bert er niet zijn. Hij gaat naar Almere, met een tussenstop in Bombay. Bert is onder trimmers vooral bekend om zijn stabiele defensieve werk waarbij zone-verdediging op zijn lijf is geschreven. Maar afgelopen zondag was daar een flakkering van wat zijn capaciteiten zijn als hij uit dat keurslijf mag. In een (mogelijk niet) onnavolgbare rush, soleerde hij over het hele veld en omspeelde onze laatste verdediger (Gérard, gezegend met de snelste reactie op de lijn). Een doelpunt om in te lijsten, voor boven het bed van Teun de Nooijer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten