Panama en Samen

Daar stonden weer 10 man, op een frisse maar veelbelovende zondagochtend. Wachten tot de bal zou gaan rollen en na afloop de bordjes op schoot voor de beoordeling van de bakkunsten van Hans.
Tien man dus. En dat is eigenlijk wel weinig.

De vakanties zijn nu toch echt wel voorbij. Ook voor Henk M. die kennelijk in harde botsing is gekomen met de poolcirkel. Die hangt een beetje laag in deze tijd van het jaar, maar je kunt duiken, Henk!

Ed onderschept een jeugdige bal

Daardoor miste hij een wervelende show. Het spel golfde heen en weer, maar de meeste doelpunten vielen in het doel van oranje. Dat is niet erg want het gaat om het laatste doelpunt. Alles kon nog goed komen. Maar oranje had nog een nadeel: het speelde tegen Jan. Voorafgaand aan de wedstrijd kijkt hij me altijd aan met een dubbelzinnige blik aan, ik zie de kille leegte van een voetbalhooligan maar ook de vurige strijdlust van de hockeyer. Ik weet genoeg, en zo de rest van oranje. We kwamen er niet aan te pas en in de vuur van het spel kwam zelfs mijn knie nog in de frontlinie.

Met mijn tijdelijke afwezigheid stroomde het veld vol met jongens voor wie de titel trimheer nog een ver gelegen doel is. Maar ze deden het heel mooi, het wervelde ineens nog meer en het onderste moest uit onze kannetjes.

het laatste plakje en het mes

Dat gebeurde dan ook waardoor de cake van Hans ineens erg lekker bleek te zijn. Iets met honger en rauwe bonen. Hans had zich werkelijk ontpopt tot een cake-prins, het laatste plakje werd tot in het oneindige opgedeeld tot moluculaire omvang. Eerlijk delen.

De idee dat Henk het had laten afweten omdat hij eigenlijk de zaakjes van zijn foute neef Bert (ook bekend als A. Meerstadt) regelde in Panama kon ook snel van tafel geveegd. Henk zat tussen de Samen en dacht dat Mossack Fonseca de naam van zijn röntgenoloog was.
Vanaf deze blog wensen we Henk een spoedig herstel en feliciteren we Jan (vandaag) met zijn 55e verjaardag. Komende zondag heeft Jan weer vurige passie en taart bij zich.

Gerrit Geuvers