het Vrije Woord

Ken je die mop van de eerste echte lentedag? Die kwam niet. Geen waargebeurde episode uit het leven van Hans, maar wel de harde realiteit.
Tijdens het inlopen kwamen Piet (geen opruimwerzaamheden dit keer) en Hans (kruimels nog in de snor) invoegen. En bij het rekken en strekken had het moeten gebeuren: het door de wolken breken van de zon. Maar wat er ook doorbreekt, geen zon. Wel de PVV. Met haar pleidooi voor het vrije woord haalt ze virtueel de meeste stemmen binnen.
Het vrije woord was bij ons ver te zoeken. Tijdens het inlopen ging het nog wel, maar de oefening "afwerken op doel" benam ons al de adem. Door het gezamenljik aangeven van Jan en Hans en later Wim moesten de overigen in draf naar de afwerkplek. Dat komt de techniek niet ten goede, waardoor het een paar vluggertjes werden. Het vrije woord had plaatsgemaakt voor vrij gehijg.
Nadat de hesjes waren verdeeld (7 tegen 7) bleek er een mooie evenwicht op het veld te staan (uitslag 2-2), maar was het veld wel aan de grote kant. Door het vele gaten dichtlopen en gaten trekken, was de fut er snel uit. Dat maakte het laatste doelpunt zo bijzonder, want Bart (herstellende van een knieblessure) mocht op snelheid de winnende maken.
Daarvoor hadden Bob, Bert (der Bomber) en Andre al gescoord en had Ed op miraculeuze wijze twee ballen van de lijn gehaald.
Een leuke partij dus maar fnuikend voor het vrije woord. De babbels kwamen pas tijdens de koffie van Jaap. Maar energie om een anekdote aan de hele groep voor te leggen was er niet, waardoor Hans' verhaal van de priester op non-actief niet de aandacht kreeg die het onder de dictatuur van het vrije woord vast en zeker zou hebben gekregen.