ons Zeeuwen ben zunig

Bij het krieken van de dag leek het eerder een normale door-de-weekse dag te worden dan een zondagmorgen zoals de Trimheeren gewend zijn. De regen kwam met bakken tegelijk uit de hemel: voor velen wellicht een reden om nog eens lekker tegen moeders aan te schuren. De opkomst was dan ook gering. Slechts 11 mannen (en 1 vrouw) waren naar het Sportpark gekomen. De meesten hadden nog snel even op Buienradar.nl gekeken en ontdekt dat de regen eindig was. De rek-en strekoefeningen deden we o.l.v. Christel die een fluit in de ene en een paraplu in de andere hand had. Tegen de tijd dat de Ankie-oefening aan bod kwam, kon de plu dicht.

Een oneven aantal is niet lekker om een partijtje te spelen. Christel kwam met een creatieve oplossing en gaf Wim een dubbelrol. Bij elke aanval verschoot Wim als een kameleon van kleur. Als blauw naar voren rende, deed Wim daar mee en als oranje het initiatief name, speelde hij met hetzelfde fanatisme de andere kant op. Dat de flexibiliteit afneemt naarmate je ouder wordt, was bij mij al bekend. Maar nu zag ik het ook bij een ander. Wim wist soms niet meer of hij nou naar links of naar rechts moest rennen. Ook kwamen de ballen bij de verkeerde partij terecht. Na het winnende doelpunt van gute alter Bert kregen we koffie met krentenwegge die Ed speciaal uit Middelburg had laten overkomen. Het aantal plakjes op de schaal verried de afkomst. 'Ons Zeeuwen bunt zuunig,' zei Zeeuws meisje. Gelukkig kwam Jaap daarna nog 3 keer met een schaal vol. Christel werd ondertussen verblijd met een verlate moederdagattentie en zo ging iedereen moe en voldaan weer naar huis.

Henk M