Daar was Jan weer, hersteld van een griep en gebruind door de zeeuwse zon. Hij had daar vertoeft met familie, wie allemaal weet ik niet, maar in ieder geval zijn schoonmoeder. De tijd dat de gemiddelde trimheer moeite deed om het schoonmoeder naar de zin te maken zijn lang vervlogen, maar Jan voelt zich in z'n tweede jeugd.
Ook de andere 11 aanwezigen maakten een frisse indruk. Het weer was er weer. Huppelend en draaiend werd alles losgeschud om daarna op het pupillenveld zes tegen zes te spelen. Oranje brandde een beetje snel op waardoor het een evenwichtig partijtje werd, 7-6 geloof ik. Onze trouwe fan Gerrit was ondertussen op zijn brommer naar Zelhem gesjeesd om te petanquen. Het winnende doelpunt was van kijk-naar-Ed van der Heiden, net op het moment dat ik even door mijn jeugdige energievoorrad heen was en over mijn stick hing.
Gelukkig had Piet had voor de koffie gezorgd. En koekjes. Een soort bastogne, maar dan veel kleiner. Ed droomt er altijd van, zegt hij. Onschuldige jongensdromen, natte koekjes. Volgende week geen koekjes, maar een heuse tractatie van Jan. Hij is jarig geweest, ik schat 18 jaar.
Een mop van Piet over een gup maakte uiteindelijk ons jongensachtig enthousiasme los, waardoor we snel huiswaarts togen om te kijken wat we nog in huis hadden.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten