Het was mooi weer terwijl er regen, druilweer zelfs, was voorspeld. Laat ik maar even over het weer beginnen want het was ook dit keer een momorabele zondagochtend. En Christel was er niet eens bij (wel op de foto in de Gelderlander trouwens, de tienrittenkaart moet nu toch bijna op zijn), dus was het was deze ochtend echt een mannendingetje. En niet zo maar.
Ik mocht een groeiend peleton van mannen door de oefeningen leiden. Hoewel, in mijn rechterooghoek leek het een theekransje van lieve dames. Pink omhoog bij het drinken!
Het partijtje ging met handen en voeten. Bert Meijer (blijft dat trouwens zijn achternaam of is het straks Bert Wijnbergen? Ik laat me verrassen in deze woelige tijden) was niet aanwezig maar zijn rol werd zonder problemen overgenomen door Bob. Komende uit een volleybalgeslacht is ook hij goed met de voet. Ook Toin gebruikte de voet onterecht. Het liet Gert een hartenkreet uitgaan dat 't zo niet verder kan. Een maatregelen als 5 minuten verwijdering gaat te ver. En een strafbal vanaf de middenlijn houden het spel te veel op. Maar wel leuk, lijkt me.
Het partijtje eindigde wederom in een van oranje, niet interessant, behalve dat Ed wel drie doelpunten maakte. Op zich al verrassend en des te mooier omdat hij voor twee weken afscheid nam. Hij gaat de zuivelhandel down under een boost geven. Daarom had hij zich zaterdagavond achter het fornuis verdienstelijk gemaakt door twee cakes te maken. Dat alleen maar omdat hij van ons houdt. Hij zei het echt. En hij meent het, dat weet ik. Hij gaat ons missen.
Wat hij ook gaat missen is de bruiloft van Bert en Francine. Gelukkig hebben we een goed stukje in elkaar gedraaid en heeft hij zijn bijdrage al geleverd. Ik weet dat hij aan ons denkt, yo mate, als we het bruidspaar op de stoelen door het Hart van Doetinchem hossen. Zo veel houdt hij van ons.
Maar het hoogtepunt van de ochtend was Hans met wederom een waargebeurde belevenis. Het ging om een goede bekende. Dan weten wij genoeg: hijzelf. En die knappe langgebeende, kortgerokte jonge meid is in de werkelijkheid een oude, grijze, figuurloze slobbermuts. En dat maakt zijn grap alleen maar leuker. En commentaar geven op een kleding passende vrouw is altijd verkeerd, dus je kunt nooit diep genoeg achter een krant duiken. "Of-ie staat? Nee, mevrouw hij hangt".
Tot zo ver de zondagochtend. Voort te zetten op vrijdagavond. Maar laten we ons inhouden, we zijn te gast.
Gerrit Geuvers
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten