de Maharadja stelt een vraag |
Moederdag en ander feesten
Het was mooi weer: zon aan een strak blauwe hemel en niet te warm, tepelfris zal ik maar zeggen.We waren met negen man. Dat is niet veel, en we hebben ons uitgeput in het verzinnen van smoezen voor de afwezigen: blessure aan de enkel, schoonmoeder in Den Helder, een huilbaby, geen zonnebrand, een lekke band van de bierfiets, vakantie in Valkenburg of Iwo Jima.
onaanraakbaar
Maharadja Bert heeft zich in India flink laten verwennen, hij heeft zijn koffer niet aangeraakt. Dat is daar kennelijk iets voor de onaanraakbaren. Het wende snel en het was best aangenaam, vertelde hij. Maar in Almere werkte het niet. Daar raakten ze zijn koffer zelfs niet met de middelvinger aan.En ook op het veld moest hij het zelf doen. Maar dat ging goed: Bert scoorde een hattrick. Helaas voor hem was het niet genoeg.
Jan en Job; Marcel checkt de meter |
messiaanse lob
Jan was op tijd terug uit Zeeland. Hij begon de wedstrijd niet goed: hij had geoefend op het strand van Valkenisse, een bijdehante gedachte, want het 3e veld had afgelopen weken veel weg van een zandstrand. Maar juist afgelopen week had Tom -nilfisk- Veen het veld schoongeveegd. Alle trainingsarbeid voor niets. En dat zagen we terug in de passes van Jan. Maar tegen het einde van de strijd, toen hij had gescoord, was de oude sweeper-vorm weer terug.Topscooorder (dat zeiden we vroeger op ons trapveldje) was Ed. Ik denk dat hij vijf doelpunten maakte. Intikkertjes, maar ook een Messiaanse lob met het haakje. Dat was toen Fred was uitgevallen met een rugblessure. Met voornamelijk zittend werk is een rugblessure geen pretje dus nam hij voorzorgsmaatregel. Daardoor was het vier tegen vier, met als verrassende gevolg dat het oranje weer in de wedstrijd kwam. Een overtal, het is maar weer eens aangetoond, is geen garantie voor een overwinning.
schoonmoeder in de wacht
Fred had ondertussen koffie kunnen gaan zetten maar dat deed hij niet. "Jullie zijn mijn moeder niet" zal hij gedacht hebben. En zo is het. Maar hij had wel de cake van de week bij zich. Fred was jarig geweest (we hebben niet voor hem gezongen! Schande.) Dus we moesten snel aan de bak om het zwarte goud te delven. Er was genoeg want Piet, Job en Jan hadden hun (schoon)moeder in de wacht staan en vertrokken schielijk.cake op de week
De rest nam plaats op de banken op het terras alwaar dit keer Ed zich bekommerde om de cake van de week en waar Marcel zich ouderwets opwond over de stand van het land en Doetinchem in het bijzonder. Net als op het veld liet hij zich niet afremmen door zijn hartslagmeter. Een voorbeeld voor de trimheren.Weg door Mark Tennantplantsoen
Doetinchem heeft een aantal wensen die de burgers het leven bijzonder aangenaam kunnen maken. We noemden de verdubbeling van de Europaweg, de verdubbeling van het spoor en een fietsverbinding van de nieuwe woonwijk Wijnbergen naar een supermarkt, die op Dichteren bijvoorbeeld. Wie schetst onze verbazing dat er een stukje weg wordt aangelegd door het meest gezellige plantsoen van de stad. Waarom? Omdat de V&D een terras in de zon aan een vijver wenst, waar nu (en al honderd jaar) een weg loopt. De V&D die, met of zonder strategische heroriëntatie toch uit Doetinchem zal verdwijnen.hartslag 79 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten